از زمانی که اوّلین پرش های از ارتفاع ثابت بوسیله چتر انجام گرفت سالها می گذرد و در طی این سالها تکنیکها و مهارتهای زیادی به این رشته پرهیجان ورزش اضافه گردیده است .

 در کنار این مهارتها وسائل و تجهیزات مربوط به این ورزش نیز در طی این سالها تفاوتهای بسیاری کرده است و امروزه کمتر پرش کننده از ارتفاع ثابتی را می توانیم پیدا کنیم که با چتر و لوازمی که مخصوص این نوع پرش نباشد پرش خود را انجام دهد . 

در این راه شرکتهای سازنده چتر و وسایل پروازی با تحقیق و طراحی های جدید به هر چه ایمن نمودن این وسایل کمک زیادی کرده اند .

 این تولیدکنندگان با تمرکز بر خطرات بالقوه ای که شرکت کنندگان در این رشته را تهدید می کند شروع به اعمال تغییراتی بروی چترها نمودند که باعث افزایش عملکرد ، دقت و پایداری آنها می گردد .

کاناپی های پرش از ارتفاع ثابت برای مقابله با فشارهای ناشی از پرش بدون اسلایدر تقویت شده اند و استفاده از Tail pocket به جای کیسه محتوی در آنها عمومیت پیدا کرده است و همچنین استفاده از tail gate نیز تقریباً از اواخر دهه ۹۰ میلادی در میان پرش کنندگان باب شده است و کارخانه های تولیدکننده چتر در همین راستا بندهائی را که توسط Tail gate نگهداشته می شوند را با رنگ متفاوت از سایر بندها تولید می کنند . 

همانطور که در بالا نیز گفته شد تمام این تغییرات در جهت رفع نیازها و همچنین ایمنی بیشتر شرکت کنندگان در این رشته می باشد در ادامه این مطلب به بررسی یک ویژگی دیگر در چترهای پرش از ارتفاع ثابت می پردازیم : 

مجرا یا دریچه ورود هوا Vent یا Valve

امروزه تقریباً تمام چترهای پرش از ارتفاع ثابت در لایه زیرین خود مجهز به vent می باشند . 

کاناپی های دارای vent در ابتدا برای پرشهای بدون اسلایدر ( slider off ) مورد استفاده قرار می گرفت ولی امروزه vent در تمام چترهای پرش از ارتفاع ثابت وجود دارد .

vent از جنس تور می باشد که در سطح پائین ( لایه زیرین ) چتر و در نزدیکی دهانه  سلها تعبیه می شود .

vent یا دریچه های ورودی هوا به طور عام دارای چند ویژگی هستند : 

۱- وجود آنها باعث سرعت باد گرفتن و در نتیجه سریعتر بازشدن و یا گسترده شدن سطح بالائی چتر می شوند . 

برای تفهیم بیشتر عملکرد vent در باد گرفتن سریع تر سطح بالائی کاناپی ، ما باید با روند بازشدن و گستردگی چتر آشنائی داشته باشیم . 

چترهای تخت و یا Ram Air در ۲ مرحله باز شده و آماده برای حرکت و پرواز می شوند . یک اینکه با باد گرفتن لایه زیرین چتر سرعت سقوط فرد چتر باز گرفته شده و لایه زیرین شروع به گسترش و باز شدن می کند ( مرحله ای که معمولاً با صدای باز شدن چتر همراه می باشد ) و مرحله دوم اینکه کل کاناپی شروع به باز شدن و باد گرفتن می کند و لایه بالائی چتر شروع به گسترش و باز شدن می کند و کل چتر و یا کاناپی شروع به حرکت و پرواز می کند . 

vent و یا دریچه هوا باعث کاهش زمان و تأخیر بین ۲ مرحله ذکر شده در بالا می شود و باعث می گردد که کاناپی زودتر به مرحله حرکت و یا پرواز وارد شود . 

این کاهش زمان به طور مشخص کمک زیادی به باز شدن و حرکت کاناپی در مسیر دلخواه و درست ( On Heading ) می نماید . 

۲- وجود vent کمک زیادی به پایداری و ثبات کاناپی در زمانهائی می نماید که کاناپی به نقطه واماندگی ( stall ) نزدیک شده است مانند مواقعی که شما با زاویه زیاد در حال فرود هستید . ( موردی که در پرشهای از ارتفاع ثابت به دلیل محدودیت در محل فرود زیاد با آن مواجه خواهید شد ) . 

۳-این دریچه های هوا همچنین مجهز به لایه ای می باشند که فقط اجازۀ ورود هوا را داده و با بسته شدن مانع خروج هوا میشوند که این مسئله نیز به افزایش کارائی آنها و همچنین پایداری و ثبات چتر کمک زیادی می کند .

۴- در مواقع برخورد با محل پرش که یکی از خطرات بالقوه در پرش از ارتفاع ثابت می باشد ، بسته شدن دهانه سلها بر اثر برخورد با محل پرش یکی از موارد بسیار خطرناک می باشد چون در این صورت با عدم ورود هوا به داخل سلها، پایداری و ثبات کاناپی از دست می رود و امکان بسته شدن و یا جمع شدگی چتر وجود خواهد داشت ، در این مواقع وجود vent یا دریچه هوا به برقراری جریان هوا درون سلهای کاناپی کمک زیادی کرده و در صورت بسته شدن دهانه سلها باعث برقراری پایداری و عدم جمع شدگی کاناپی میشود .